فرنگی‌سازی در نگارگری مکتب اصفهان : رویکردی فرهنگی

این مقاله با هدف شناخت تأثیر ارتباطات بین فرهنگی در شکل‌گیری و تکوین نگارگری مکتب اصفهان نوشته شده است. یافته‌های اصلی این مقاله به تشریح و توضیح شیوة فرنگی‌سازی و تأثیر تحولات فرهنگی در پیدایش این شیوه اشاره داشته است. به عبارتی در فرایند گسترش تعاملات خارجی دوران حکومت صفویان و با ورود نقاشان اروپایی به ایران و آشنایی هنرمندان ایرانی با شیوه‌های نقاشی غرب، جریان تازه‌ای در نگارگری ایرانی رقم می‌خورد که تحت عنوان فرنگی‌سازی متأثر از روش‌ها و تکنیک‌های زیبایی‌شناختی نقاشی غیر ایرانی است. نتایج این مقاله نشان داده که ارتباطات بین فرهنگی توسط مجاری مختلف اعم از روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در پیدایی شیوه‌های جدید هنری و غیر ایرانی تأثیر عمیقی داشته است. لذا فرنگی‌سازی برای ما نوعی نظام پویای زیبایی‌شناختی است. به همین دلیل با بهره‌گیری از روش تحقیق کاربردی با توصیف و تحلیل به تبیین و تشریح جریان فرنگی‌سازی و تحلیل نمونه‌هایی از آثار این دوره پرداخته شده است.